Sa erokan nin paglingaw,
sa mga hardin na mayong saldang;
kun sain ako magigi na sanang
sarong agui-agui nin gapo na tinalbong sa may awot
kun sain dinudulagan nin duros an kapirotan.
Kun sain an sakuyang ngaran babayaan
an saiyang hawak sa kalamias nin oras,
kun sain mayong mga kamawotan.
Kun sain an pagkamoot, an mangerhat na anghel,
dae papatadumon an saiyang pakpak
na garo batbat sa sakuyang puso,
nakangirit, magayon, habang mas nagkukulog.
Duman, kun sain mawawara an kahandalan
na naghahagad nin sadiring among,
isusuko an sadiring buhay sa saro pang buhay,
na mayong ibang nahihiling kundi an kaatubang.
Kun sain an kaogmahan asin kamunduan mga ngaran sana,
langit asin daga sa palibot kan memorya;
sain, sa wakas ako mapapalibre, na dae nagmamangno,
napuho sa alupuop, sa kamayoan,
kamayoan na garo kublit nin omboy.
Duman sa harayo,
sa erokan nin paglingaw.
-dyankayben-
12/07/09
Monday, December 7, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment